چرا خداوند متعال سى روز، روزه بر امّت حضرت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله واجب نمود و بر امم گذشته بیش از سى روز را فرض و لازم نموده بود؟
چند نفر یهودى محضر رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) مشرف شده و داناترین آنها مسائلى چند از حضرتش پرسید در بین سؤالات عرضه داشت: براى چه خداوند عزّوجل سى روز، روزه بر امّتت واجب کرده و بر امم سابقه بیشتر از سى روز فرض و لازم قرار داده بود؟
نبى اکرم (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) فرمودند: وقتى جناب آدم (علیه السّلام) از شجره منهیّه تناول نمود آنچه خورده بود مدّت سى روز در شکمش باقى ماند پس حق تعالى بر ذریّه او واجب کرد که تا سى روز گرسنه و تشنه باشند و آنچه را که در بین این سى روز مى خورند و در خوردن مجاز هستند تفضّلى است از ناحیه حق تعالى بر ایشان و همین حکم بر جناب آدم نیز ثابت بود بارى حق عزّ و جل حکم مزبور را بر امّت من واجب گردانید، سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند:
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ (اى اهل ایمان بر شما نیز روزه داشتن فرض گردید همان طورى که بر امم گذشته فرض شده و این تکلیف به خاطر آن است که شما پرهیزکار شوید، روزهایى به شماره معیّن روزه دارید) یهودى عرضه داشت: اى محمّد راست گفتى، بفرمایید: پاداش کسى که این سى روز را روزه دارد چیست؟
نبى اکرم (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) فرمودند: مؤمنى نیست که ماه رمضان را به امید اجر و پاداش روزه بگیرد مگر آنکه خداوند هفت خصلت بر ایشان مقرّر مى فرماید:
اوّل: حرام را از بدنش ذوب مى کند.
دوّم: به رحمت بارى تعالى نزدیک مى گردد.
سوّم: روزه اش کفّاره لغزش پدرش حضرت آدم (علیه السّلام) مى باشد.
چهارم: حق تعالى سختى هاى مرگ را بر او آسان مى فرماید.
پنجم: از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امانش قرار مى دهد.
ششم: برات آزادى از جهنّم را نصیبش مى گرداند.
هفتم: از طیّبات بهشتى بهره مندش مى کند.
یهودى عرضه داشت: اى محمّد راست گفتى.